Epilog

-Sąd Rzeczypospolitej Polskiej uznaje Pawła W. winnego stawianych mu zarzutów  i skazuje go na karę 15 lat pozbawienia wolności, oraz orzeka zakaz zbliżania się na odległość 100 metrów do Juli i Antoniego Murek oraz im spowinowaconych. Wyrok jest prawomocny. Dziękuję państwu.*

I w tym momencie uszedł z nich cały dotychczasowy stres. Nikolay i Julka popatrzyli na siebie i zadowoleni uśmiechnęli się do siebie. Horror dobiegł końca. Ostatni rok to nie tylko ciągłe wyjazdy Nikolaya związane z meczami, ale także odwlekana aż do teraz rozprawa sądowa, i przede wszystkim powrót do zdrowia Antosia. Mały miał cholernie dużo szczęścia i siły, że wyszedł z tego bez większych obrażeń. Niestety na pamiątkę zostanie mu kilka blizn.   

Szczęśliwi opuścili salę rozpraw. Niko wyciągnął telefon z kieszeni. Wybrał numer do Igły.

-No, stary mów jak tam? Ile lat gnije w więzieniu?- od razu zaatakował go pytaniami Ignaczak.

-15 lat i zakaz zbliżania się.- odpowiedział szczęśliwy.  

- Yeah!- krzyczał uradowany Krzysiek.- no to szybko przyjeżdżajcie do nas. Szampan się chłodzi. 

- Dobra, za 30 minut będziemy.

I rozłączył się . Szczęśliwy chwycił Julkę za dłoń i razem, już raz na zawsze zamykając ponury rozdział swojego życia opuścili sąd. 

*

Miłość nigdy nie gaśnie. Nie rusza jej huragan, burza, tornado życiowych problemów. Mamy siebie. I to tylko się liczy. Uroda, pieniądze, to wszystko przemija i raz jest, raz nie ma. Najważniejsze to kochać całym sercem. 

Dziś mam 55 lat. I Jestem szczęśliwa. Mam 3 cudownych dzieci. Najstarszego już 33 letniego Antoniego, 29 letnią Marysie i 25 letniego Kacpra. Wszyscy oni są związani zawodowo ze sportem. Antek gra w Resovi na przyjęciu, Marysia jest fizjoterapeutką w Muszyniance, a Kacper zaczął pracować jako menadżer w Resovi. 

Właśnie Resovia gra 5 mecz o mistrzostwo Polski. Obok mnie siedzi Niko i rodzeństwo Antka, który z całych sił trzyma kciuki za naszego syna. Zawsze tak jest. Mimo wszystko  Antek to syneczek tatusia. Antek wchodzi na ostatni mam nadzieję serwis. 2;0 wygrywa Sovia w setach z Lotosem, a w 3 secie jest 24;23.  Kibice, jak zawsze dają nieziemski doping zawodnikom. 

Chłopak odbija kilkakrotnie piłkę o parkiet, penie łapie ją w swoje ręce i wyrzuca w górę. Bierze szybki naskok i uderza. Piłka wpada w sam narożnik pomarańczowego boiska. Wygrywamy 3;0! I jesteśmy Mistrzami Polski! Tak się cieszę. Zawodnicy ustawiają się w kole i skaczą radośnie. Ten sezon nie mógł się skończyć inaczej. 

W mojej torebce rozbrzmiewa dźwięk telefonu. To Zosia- żona Antka. Poznali się w liceum i od tamtej pory są razem. 

-Halo?- próbuję przekrzyczeć tłum.

- Zaczęło się!- tylko tyle zdążyłam usłyszeć. 

Szturcham w bok Nikolaya, który z zaciekawieniem spogląda na mnie.

-Idź po Antka  i jedziemy do szpitala. 

Mój mąż zrywa się z miejsca i przeskakując po dwa stopnie zbiega na parkiet. Niemalże siłą wyciąga Antka z objęć kolegów. 

Wszyscy czekamy na nich w samochodzie,  w końcu i mężczyźni przychodzą do nas. Kacper z piskiem opon ruszył w kierunku szpitala. 

Gdy dotarliśmy na miejsce, karetka przywiozła rodzącą Zosie. Antek od razu do niej poszedł. My cierpliwie czekamy na korytarzu, na wieść o płci wnuka. Antek i Zosia zrobili z tego tajemnicę państwową. 

W końcu po 5 godzinach wyszedł uradowany Antek i powiedział:

- Mam syna!     

*nie mam pojęcia czy coś takiego istnieje ☺ to mój wymysł, nie oparty na żadnym kodeksie karnym. 

------------------

I z tym pozytywnym akcentem ide na mecz :D 

Podziękowania nalezą się Wam wszystkim! Fajnie jest mieć dla kogo pisać <3 

Nie będę się jakoś szczególnie rozpisywać, bo jeszcze nie kończę kariery pisarskiej :D 

Śledzie mojego fb i bloga, bo tu najszybciej dowiecie się o nowym opowiadaniu ! 

Do napisania! 

Marcyśka